Σήμερα σε μια εποχή παγκόσμιας περιβαλλοντικής κρίσης, όπου είναι σαφές ότι χρειάζεται ένα συνολικό στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης νομικά κατοχυρωμένο που θα εμπεριέχει το σύνολο των περιβαλλοντικών αρχών, η πιο σημαντική γενική αρχή του δικαίου της προστασίας του περιβάλλοντος είναι η αρχή της αειφόρου ανάπτυξης.

Η εν λόγω αρχή είναι πολύ σημαντική γιατί ουσιαστικά αποτελεί το εργαλείο για την προστασία του περιβάλλοντος από τα κράτη μέλη αλλά και την εγγύηση για τους πολίτες ότι τα κράτη μέλη συμμορφώνονται με τις περιβαλλοντικές πολιτικές. Αξίζει να αναφερθεί ότι η εν λόγω αρχή τίθεται στο επίκεντρο τόσο του διεθνούς όσο και του Ευρωπαϊκού δικαίου.

Η γενική αρχή δικαίου που θέτει το πλαίσιο μέσα στο οποίο διαφυλάσσεται εις το διηνεκές η διατήρηση για τις επόμενες γενιές των φυσικών πόρων διαμέσου ορθής διαχείρισης και εκμετάλλευσης τους είναι ουσιαστικά η αρχή της αειφόρου ανάπτυξης. Η αρχή της αειφόρου ανάπτυξης βρίσκει τη νομική της βάση τόσο στο διεθνές και το Ευρωπαϊκό δίκαιο όσο και στο Ελληνικό Σύνταγμα και την εθνική περιβαλλοντική νομοθεσία. Στην Ελληνική έννομη τάξη η αρχή της αειφόρου ανάπτυξης αποκτά συνταγματική περιωπή πλέον και ρητώς με την αναθεώρηση του 2001 και την κατοχύρωση στο Σύνταγμα της συγγενούς αρχής της αειφορίας.

Η εφαρμογή της αρχής προϋποθέτει στην πράξη τη σύνδεσή της με μερικότερες αρχές, οι οποίες έχουν αναπτυχθεί κυρίως από τη νομολογία με την εξειδίκευσή της για την αντιμετώπιση ειδικών περιπτώσεων. Μία από αυτές είναι και η αρχή της ενσωμάτωσης. Η αρχή της ενσωμάτωσης : Αποτελεί βασική αρχή του Κοινοτικού δικαίου περιβάλλοντος, όπως θεμελιώνεται στο άρθρο 6 ΣυνθΕΚ, εξειδικεύοντας την αρχή της αειφόρου ανάπτυξης. Σύμφωνα με την αρχή της ενσωμάτωσης κατά την κατάρτιση και εφαρμογή των τομεακών κοινοτικών πολιτικών και δράσεων, όπως αυτών της γεωργίας, της ενέργειας, του τουρισμού, των μεταφορών, θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η περιβαλλοντική παράμετρος.